Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/434

  „Zamiast Jakóba, zbyt jeszcze młodego i usługi swoje przeoratowi winnego, posyłam ci dobrego i zacnego brata naszego zgromadzenia.
  „Jest to człowiek łagodny i prawie bez żółci, pewno więc przyjmiesz go za towarzysza podróży”
 — Dobrze, dobrze — pomyślał Chicot z pod oka patrząc na mnicha — możesz na to rachować.
 I czytał dalej.
  „Dołączam do tego listu moje błogosławieństwo, ubolewając, że ci go na głos udzielić nie mogę”
  „Bywaj zdrów, drogi przyjacielu.”
 — To mi dopiero piękne pismo — rzekł Chicot gdy czytać przestał — ręczę, że ten list pisał podskarbi; co to za wprawna ręka!
 — W rzeczy samej, brat Boromeusz pisał ten list — odpowiedział Goliat.
 — Skoro tak mój przyjacielu — rzekł znowu Chicot słodko się do mnicha uśmiechając — możesz wrócić do klasztoru.
 — Ja?
 — Tak jest; powiesz Jego wielebności, że zmieniłem zdanie i sam podróżować pragnę.
 — Jakto!.. nie zabierasz mię pan z so-