Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/439

 — Ba! myśl co chcesz, bracie, ale ja powiadam, że obywatele już niepoprzestają na tych powodach, że pragną widzieć księcia Henryka, że to jest ich pragnienie, ich szaleństwo..
 — Obaczą go w chwili stosownej. Alboż im Mayneville tego wszystkiego niewyjaśnił?
 — Wyjaśnił; ale wiesz, że głos jego nie tyle co twój może.
 — Mówmy o tem, co pilniejsze, siostro... a Salcède?...
 — Umarł.
 — I nic niepowiedział?
 — Ani słowa.
 — Dobrze. A uzbrojenie?...
 — Skończone.
 — A Paryż?...
 — Podzielony na dwanaście okręgów.
 — I każdy okręg ma przez nas wyznaczonego naczelnika?...
 — Tak jest.
 — Siedźmyż więc spokojnie! to samo powtórzę naszym dobrym obywatelom.
 — Nie usłuchają cię.
 — Ba!...
 — Powiadam ci, że są zniecierpliwieni.
 — Moja siostro, za nadto przywykłaś sądzić o drugich po sobie.