Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/440

 — Miałżebyś mi to na prawdę wyrzucać?..
 — Niech mię Bóg broni!.. ale to co powiada mój brat Henryk, musi być wykonane, on zaś powiada, aby się niespieszyć zgoła.
 — Cóż tedy czynić?... — niecierpliwie zapytała księżna.
 — Czy nas co nagli, siostro?
 — Wszystko, jeżeli mam wyznać.
 — Od czegóż więc zacząć?... podług twojego zdania.
 — Od pojmania króla.
 — To myśl twoja niezmienna. Nie mówię, że zła, gdyby się wykonać dała; ale projektować a wykonać, nie jest jedno i to samo; pomyślno, ile to już razy nam się nie udało.
 — Czasy się zmieniły. Król niema już żadnego obrońcy.
 — Prawda, ale ma szwajcarów, szkotów i gwardyę francuzką.
 — Jeżeli zechcesz bracie, ja, która do ciebie mówię, pokażę ci go na wielkiej drodze, jadącego jedynie w towarzystwie dwóch lokajów.
 — Stokroć mi to powtarzano, ale ani razu niepokazano.
 — Pozostań w Paryżu choć przez trzy dni, a przekonasz się naocznie. Mam jeszcze projekt jeden!..