Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/482

 — A wiedziałżeś, Najjaśniejszy panie, że pan de Mayenne przybył także?..
 — Wczoraj wieczorem.
 — A moja tajemnica?.. — powiedział książę nieprzyjemnie zdziwiony.
 — Alboż to dla króla istnieje jaka tajemnica? — niedbale rzekł Henryk.
 — Któż mógł uwiadomić Waszą królewską mość?..
 — Czyż nie wiesz, że my monarchowie miewamy objawienia?..
 — Albo policyę.
 — To wszystko jedno.
 — A!... Wasza królewska mość masz swoję policyę i nic o tem nie mówisz — rzekł urażony d’Epernon.
 — Ha!., któż mię kochać będzie jeżeli nie ja sam siebie?...
 — Krzywdzisz mię, Najjaśniejszy panie.
 — Lavalette, prawda, że masz wiele dobrych chęci i to wielka twoja zaleta, ale także prawda, żeś za powolny i to znów wielka twoja wada. Wczoraj wieczorem o godzinie czwartej, wiadomość twoja byłaby bardzo dobrą; ale dzisiaj...
 — I cóż dzisiaj, Najjaśniejszy panie?
 — Przyznaj, że trochę zpóżniona.