Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/487

 — Że mi z panem nie dobrze...
 — A to sobie odjedz z Bogiem! ja pana wcale nie zatrzymuję.
 — Pan udajesz, że mię nie rozumiesz.
 — Przeciwnie, bardzo dobrze rozumiem. Pan wołałbyś odebrać mi list i sam go odwieźć? Ale na nieszczęście, pierwej trzebaby mię zabić.
 — A któż panu powiada, że nie chcę tego?
 — Chcieć a spełnić, nie jest jedno i to samo.
 — Chodź pan tylko ze mną nad brzeg wody a przekonasz się, czy dla mnie chcieć a spełnić, nie jest jedno i to samo.
 — Mój kochany panie, skoro mi król rozkazuje odwieźć list...
 — To co!
 — To go odwożę.
 — Ja ci go gwałtem wydrę, próżny człowieku.
 — Spodziewam się, że mię pan nie zmusisz do roztrzaskania ci łba jak psu wściekłemu.
 — Pana?
 — Tak jest; mam tęgi pistolet, a pan nie masz żadnego.
 — A! zapłacisz mi za to — rzekł Sainte-Maline na bok z koniem ustępując.