Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/526

żadną namiętnością, jakkolwiek nie więcej wart od innych, mogę jednak być panu użyteczniejszym niż drudzy.
 — Jesteś pan wolny od przyjaźni i nienawiści?
 — Tak panie.
 — Przypuszczam jednak, że pan kochasz króla.
 — Powinienem i pragnę kochać, panie do Loignac, jako sługa, jako poddany i jako szlachcic.
 — Otóż! jest to jeden z głównych punktów, do których stosować się powinieneś; jeżeliś zręczny, potrafisz uniknąć tego co się im wyraźnie sprzeciwia.
 — Bardzo dobrze — kłaniając się odrzekł Ernauton — teraz wiem już jak mam postępować. Jedna tylko okoliczność mocno mię niepokoi.
 — Jaka?
 — Posłuszeństwo bierne.
 — To najgłówniejszy warunek.
 — Rozumiem panie, lecz bierne posłuszeństwo jest niekiedy zbyt trudnem dla ludzi drażliwych pod względem honoru.
 — To mię nic nie obchodzi panie de Carmainges — odpowiedział Loignac.