Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/555

 — Oto, książę panie — rzekł Boroville — król wyprawia posiłki księciu Andegaweńskiemu.
 — Ba!.. — odparł Mayenne — znana śpiewka, już ją nam od lat trzech powtarzają.
 — Hm!.. — rzekł Mayneville i poruszył głową jak koń, który dęba staje — niezawodna?... mówisz?...
 — Dzisiaj nawet, to jest w nocy o drugiej pan de Joyeuse wyjechał do Rouen, w Dieppe wypłynie na morze i poprowadzi trzy tysiące ludzi do Antwerpii.
 — O! ho!.. — zawołał książę — a któż ci to powiedział Borrovillu?
 — Pewien człowiek, który sam znowu jedzie do Nawarry.
 — Do Nawarry, do Henryka?
 — Tak jest dostojny panie.
 — A któż go posyła do Henryka?...
 — Król. Tak jest dostojny panie, król... a nawet ma list od króla.
 — Co to za człowiek?...
 — Nazywa się Robert Briquet.
 — I?...
 — I jest wielkim przyjacielem dom Gorenflota?...