Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/556

 — Wielkim przyjacielem dom Gorenflota?...
 — Mówią do siebie „ty”.
 — Poseł króla?
 — Tego jestem pewny; posyłał z klasztoru do Luwru po list wierzytelny, a polecenie to wykonał jeden z naszych zakonników.
 — Który?..
 — Nasz mały rycerz, Jakób Clement, ten sam, który zwrócił na siebie uwagę księżnej pani.
 — I niekomunikował ci tego listu — rzekł Mayenne — o! niezgrabiasz!
 — Dostojny panie, król nie wręczył mu tego listu, lecz odesłał go posłowi przez swoich ludzi.
 — Do pioruna!.. potrzeba koniecznie ten list przejąć.
 — Zapewne, że trzeba — rzekła księżna.
 — Niepomyślałeś dotąd o tem?... — rzekł Mayneville.
 — Owszem; chciałem nawet przydać posłowi za towarzysza jednego z moich ludzi, Herkulesa, ale Robert Briquet nieufał mu i napowrót odesłał.
 — Trzeba było pójść samemu.