Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/590

 — A wskazana ci osoba ani ostrzeżona ani przebudzona?
 — Ani jedno ani drugie.
 — Panie gospodarzu, wiadomo ci w czyjem imieniu działamy; wiadomo jakiej sprawie służymy, bo sam jesteś obrońcą tej sprawy.
 — Tak, hezwątpienia panie oficerze, to też widzisz pan, że dla dochowania przysięgi, poświęciłem pieniądze, które byłbym od moich gości zarobił, ale w tej przysiędze powiedziano: „Poświęcę moje dobro dla obrony świętej katolickiej wiary”.
 — I moje życie!... zapomniałeś o tym wyrazie — rzekł oficer wyniośle.
 — Dla Boga!... — zawołał gospodarz załamując ręce, alboż i mojego życia żądacie? Ja mam żonę i dzieci!
 — Wtenczas tylko zażądamy życia twojego, jeżeli nie zechcesz być ślepo posłusznym rozkazom naszym.
 — O! o to możesz pan być spokojny.
 — Skoro tak, idź spać; zamknij drzwi, a cokolwiek byś słyszał lub widział, nie wychodź, choćby dom twój miał gorzeć i walić się na twoję głowę. Widzisz, że masz łatwą rolę.
 — Biada mi! biada, jestem zrujnowany — mruknął gospodarz.