Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/604

 — Wstrzymaj się, panie, przeciwnika leżącego na ziemi nikt nie zabija.
 — Młodzieńcze — odparł Chicot — prawda, że mi życie ocaliłeś i dziękuję ci za to z całego serca; lecz przyjmij odemnie małą nauczkę, wielce pożyteczną w obecnych czasach moralnego rozprzężenia. Skoro kto w ciągu trzech dni wytrzyma trzy napaści; skoro trzy razy zostaje w niebezpieczeństwie; skoro nieostygła jeszcze na nim krew nieprzyjaciół, którzy doń strzelali bez żadnego wyzwania z jego strony, jakby do wilka wściekłego, wtedy młodzieńcze, pozwól niech ci to powiem, taki człowiek śmiało uczynić może to, co ja uczynić pragnę.
 I znowu Chicot ujął swego nieprzyjaciela za gardło, pragnąc zamiaru dokonać.
 Ale i teraz jeszcze młodzieniec wstrzymał go.
 — Przynajmniej dopóki ja tu jestem, pan tego nie uczynisz. Krwi płynącej już z rany jaką pan zadałeś, w ten sposób do reszty wytaczać nie wolno.
 — Ba!... — rzekł zdziwiony Chicot — miałżebyś pan znać tego nędznika?
 — Tym nędznikiem jest książę de Mayenne, wielkością wyrównywający wielu królom.