Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/615

 — Pau jechałeś do Beaugency?... — spytał Mayenne.
 — Tak jest.
 — W takim razie przeszkodziłem panu zapewne, już pan dzisiejszej nocy niepoedziesz dalej?
 — Owszem panie, nawet zaraz dalej jechać zamyślam.
 — Jakto, do Beaugency?
 Ernauton spojrzał na księcia jak człowiek, któremu niepodobają się pytania podobne.
 — Nie, do Paryża — odpowiedział.
 Książe widocznie zdziwił się.
 — Przepraszam pana — mówił dalej — ale dziwno mi, że pan chybiasz celu swojej podróży, dlatego, iż cię w drodze do Beaugency spotkała okoliczność wprawdzie niespodziana, lecz prawie nic nie znacząca.
 — Nie ma w tem nic dziwnego, panie — odpowiedział Ernauton — jechałem tam na umówione spotkanie, ale że zatrzymany pańskim wypadkiem, chybiłem oznaczonej godziny, wracam przeto.
 Mayenne nadaremnie usiłował z obojętnej. twarzy Ernautona wyczytać myśl inną aniżeli tę, którą jego słowa objawiały.
 — O! czemuż pan tu kilka dni ze mną po-