Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/634

zachować w tajemnicy miejsce, w którem księżnę zastaniesz?
 — Nie, nie przyrzekałem nic podobnego, Najjaśniejszy panie.
 — Zastrzegę ci więc jeden warunek.
 — Jestem Twoim niewolnikiem, Najjaśniejszy panie.
 — Natychmiast po oddaniu tego listu pani de Montpensier, pośpieszysz za mną do Vincennes, gdzie dzisiejszy wieczór przepędzę.
 — Rozumiem, Najjaśniejszy panie.
 — I tam opowiesz mi wiernie, gdzie znalazłeś księżnę.
 — Wasza królewska mość najzupełniej liczyć na to może.
 — Rozumie się, że unikniesz wszelkich dalszych wyjaśnień i zwierzeń.
 — Dobrze, Najjaśniejszy panie.
 — O!... co za nieroztropność Najjaśniejszy panie! — rzekł d’Epernon.
 — Nie znasz się na ludziach, mój książę, a przynajmniej na niektórych ludziach. Ten, prawym jest względom pana de Mayenne, będzie zatem prawym i względem mnie.
 — Względem Waszej królewskiej mości będę więcej niż prawym, bo gotów na wszelkie poświęcenia — zawołał Ernauton.