Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/646

 — Jestem gotów; koń mój czeka w stajni osiodłany.
 — Dobrze, udasz się wprost do kwatery „Czterdziestu pięciu.”
 — Rozumiem, panie.
 — Obudzisz wszystkich; ale tak, aby oprócz trzech przywódców, których ci wymienię, nikt nie wiedział dokąd się ma udać i co czynić.
 — Wykonam punktualnie pańskie zlecenie.
 — Teraz słuchaj dalej: czternastu zostawisz przy bramie świętego Antoniego; piętnastu w połowie drogi, a czternastu pozostałych przyprowadzisz tutaj.
 — Chciej pan to uważać za wykonane, panie Loignac, o której-że godzinie mamy wyruszyć z Paryża?
 — Skoro noc zapadnie.
 — Konno czy pieszo?
 — Konno.
 — Z jaką bronią?
 — Ze wszystką: przy pałaszach, szpadach i pistoletach.
 — Czy w zbroi?
 — Tak jest.
 — A co więcej?
 — Masz tu trzy listy: jeden dla pana de Chalabre, drugi dla pana de Biron, a trzeci do