Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/648

jedziesz stępa. Noc zapadnio dopiero za dwie godziny, masz więc aż nadto czasu.
 — Rozumiem.
 — Czy pamiętasz wszystko, czy też mam ci jeszcze raz powtórzyć rozkaz?
 — Nie potrzeba, panie.
 — A więc szczęśliwej podróży, panie de Sainte-Maline.
 I Loignac brzęcząc ostrogami wszedł do apartamentów królewskich.
 — Czternastu w pierwszym oddziale, piętnastu w drugim i piętnastu w trzecim, widocznie nie liczą na Ernautona, pewno już nie należy do „Czterdziestu pięciu.”
 Sainte-Maline, cały pychą nadęty, wypełnił swoje zlecenie jako osoba ważna, a więc punktualnie.
 W pół godziny po wyjeździe z Vincennes, wykonawszy co do litery wszelkie zlecenia pana de Loignac, przebywał rogatki.
 W kwandrans później, był już na kwaterze „Czterdziestu pięciu.”
 Większa część tych panów już się nasycała zapachem wieczerzy, przyrządzonej w kuchniach ich małżonek.
 I tak, szanowna Lardilla de Chaventrade przyrządziła półmisek baraniny z marchwią,