Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/657

 Bez trudu i niepytając nikogo, znalazł dom Bel Esbat, przyległy klasztorowi Jakobitów.
 Zadzwonił, drzwi otworzyły się.
 — Można wejść — powiedziano mu.
 Wszedł, a drzwi się za nim zamknęły.
 Skoro wszedł, oczekiwano aż wymieni hasło, lecz gdy milcząc spoglądał w koło siebie, zapytano, co żąda.
 — Pragnę mówić z księżną panią — rzekł.
 — Dlaczegóż szukasz pan księżnej w Bel-Esbat? — zapytał lokaj.
 — Bo mię tu przysłał odźwierny z pałacu Gwizyuszów — odparł Ernauton.
 — Księżnej pani niemasz ani tutaj, ani w Paryżu — powiedział lokaj.
 — W takim razie — rzekł Ernauton — oczekiwać będę przyjaźniejszej chwili do wywiązania się ze zlecenia, jakie mi poruczył książę de Mayenne.
 — Pan masz zlecenie do księżnej?
 — Tak jest, do księżnej.
 — Od księcia de Mayenne?
 — Tak jest.
 Sługa namyślał się przez chwilę.
 — Sam panu niemogę udzielić żadnej odpowiedzi — rzekł — ale mam tu zwierzchnika, któ-