Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/740

 — Jakiego języka?
 — Łacińskiego.
 — Nie rozumiem cię — rzekł Henryk wpatrując się w Chicota. Mówisz o łacińskim języku, o liście...
 — Bezwątpienia.
 — Wytłomacz że się jaśniej? czy list mojego brata napisany był po łacinie?
 — A tak, Najjaśniejszy panie.
 — Dla czegóż po łacinie?
 — Zapewne dlatego, Najjaśniejszy panie, że łaciński język, jest śmiały, że wszystko nim wyrazić można, że tym językiem Persius i Juvenalis podali do potomności błędy i przewinienia królów.
 — Królów?
 — I królowych, Najjaśniejszy panie.
 Król zmarszczył krwi.
 — Chciałem raczej powiedzieć cesarzów i cesarzowych — dodał Chicot.
 — A więc umiesz po łacinie, panie Chicot — zimno powiedział Henryk.
 — I tak i nie, Najjaśniejszy panie.
 — Szczęśliwyś jeżeli umiesz, bo masz niezmierną przewagę nademną, który nieumiem; dla tego też, z powodu tej przeklętej łaciny, nigdy