Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/741

niemogłem się do mszy przyzwyczaić. A więc tedy rozumiesz po łacinie?
 — Uczono mię czytać po łacinie, równie jak po grecku i po hebrajsku, Najjaśniejszy panie.
 — To bardzo wygodnie, mości Chicot, bo jesteś żyjącą książką.
 — Wasza królewska mość trafnie się wyraziłeś, żyjącą książką. Drukują kilka kart w mojej pamięci, wyprawiają mię dokąd chcą, przybywam, czytają mię i rozumieją.
 — Albo też nierozumieją.
 — Jak to nierozumieją?
 — Ba! a jeżeli nieznają języka, w którym jesteś drukowany?
 — O! Najjaśniejszy panie, królowie wszystko umieją.
 — Tak każą wierzyć ludowi, mości Chicot, a pochlebcy mówią to królom.
 — A więc Najjaśniejszy panie, nadaremnie recytowałbym Waszej królewskiej mości list, którego się na pamięć wyuczyłem, skoro żaden z nas go niezrozumie.
 — Wszak język łaciński ma wiele podobieństwa do włoskiego?
 — Tak zapewniają, Najjaśniejszy panie.
 — I do hiszpańskiego?
 — Mówią, że bardzo podobny.