Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/744

żność zniszczyłeś oryginalny autograf, nieradziłbyś mi, abym ten list w jakikolwiek sposób rozgłaszał.
 — Ja tego nie mówię, Najjaśniejszy panie.
 — Ale myślisz.
 — Ja myślę, że list króla, brata twego, Najjaśniejszy panie, tak usilnie mi polecany i wyprawiony do Waszej królewskiej mości przez nadzwyczajnego posłańca, może zawierać gdzie niegdzie rzeczy korzystne dla Waszej królewskiej mości.
 — Prawda, ale abym te korzystne rzeczy mógł komuś powierzyć, potrzeba, abym mu zupełnie ufał.
 — Niezawodnie.
 — A wiesz co zrobisz — rzekł Henryk, nagłą myśl powziąwszy.
 — Co?
 — Pójdziesz do mojej żony Małgorzaty, to kobieta uczona, powtórz jej ten list, a pewno zrozumie go, i rzecz naturalna, że mi go wytłumaczy.
 — A!.. przewybornie! — zawołał Chicot. — Złote słowa Waszej królewskiej mości.
 — Nie prawdaż?.. no idź.
 — Biegnę, Najjaśniejszy Panie.