Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/783

 — Niech mię dyabli wezmą, jeżeli jeszcze o tem myślę! — powiedział Henryk.
 — Wybornie.
 — Na honor, mam zupełnie co innego do czynienia.
 — Zapewne Wasza królewska mość wolisz zabawę?
 — Tak, synu — rzekł Henryk, niebardzo zadowolony z tonu, jakim Chicot te kilka słów wymówił — tak jest, moja królewska mość woli raczej zabawę.
 — Przepraszam, ale może przeszkadzam Waszej królewskiej mości?
 — E!.. mój synu — wzruszając ramionami odparł Henryk — juzem ci powiedział, że tu inne zwyczaje aniżeli w Luwrze. Tu wszystko się jawnie odbywa: miłość, wojna i polityka.
 Król mówiąc to, tak łagodnie spoglądał, tak mile się uśmiechał, iż Chicot nabrał śmiałości i rzekł:
 — Jednak wojna i polityka mniej jawnie niż miłość, nieprawdaż Najjaśniejszy panie?
 — Prawda, kochany przyjacielu; bo też kraj nasz tak piękny, wina Langwedocyi tak smaczne, a kobiety Nawarskie takie ładne!
 — Zdaje mi się Najjaśniejszy panie, iż zapominasz o królowej; alboż to Nawaryanki  Błędne użycie szablonu→pię-