Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/789

 Henryk ukłonił się.
 — Przymierze to, mówię, będzie zawarte a to w sposób następujący. Król hiszpański da infantkę swą córkę królowi Nawarry, sam zaś zaślubi panią Katarzynę Nawarską, siostrę Waszej królewskiej mości.
 Duma wstrząsła calem ciałem bearneńczyka, trwoga zaś całem ciałem Chicota.
 Dla jednego wznosiło się na horyzoncie szczęście, promieniejące jak słońce wschodu; drugi widział upadek i skon berła oraz szczęścia Walezyuszów.
 Hiszpan, umiarkowany i zimny, widział same tylko instrukcye pana swojego.
 Przez chwilę panowało głębokie milczenie, wreszcie król Nawarry tak zaczął:
 — Projekt zaiste, przewyborny i bardzo dla mnie zaszczytny.
 — Król imci hiszpański, spiesznie dodał dumny posłannik, licząc na pełne zapału przyjęcie, zamierza położyć Waszej królewskiej mości jeden tylko warunek.
 — A! warunek — rzekł Henryk — bardzo słusznie; obaczmyż ten warunek.
 — Pan mój, posiłkując Waszej królewskiej mości przeciw książętom Lotaryngii, to jest otwierając Waszej królewskiej mości drogę do