Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/800

 — To dwie wcale odmienne rzeczy, masz słuszność kochany Chicot, więc podług twojego zdania, nigdy mi go nieoddadzą?
 — Obawiam się tego.
 — Do dyabla!... — rzekł Henryk.
 — Mówiąc szczerze, Najjaśniejszy panie — dodał Chicot.
 — To co!
 — To słusznie postąpią.
 — Słusznie, a dlaczego przyjacielu?
 — Boś Najjaśniejszy panie, niepojął królewskiego rzemiosła, bo zaślubiwszy córę Francyi nieumiałeś najprzód odebrać do rąk posagu, a potem miast.
 — Nieszczęśliwy!.. — z cierpkim uśmiechem rzekł Henryk, czyliż niepamiętasz dzwonienia na gwałt na wieży kościoła Saint-Germain l’Auxerois? Sądzę, że nowo zaślubiony, którego właśnie w dniu wesela zgładzić pragną, raczej dba o życie niż o posag.
 — Dobrze!... — odparł Chicot — ale później?
 — Później?... — spytał Henryk.
 — Tak jest, zdaje mi się, żeśmy mieli pokój. Trzebaż było umieć korzystać z tego pokoju, i przebacz Najjaśniejszy panie, zamiast wdawać