Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/819

 — Otóż! z tej właśnie strony, jeszcze mię zgoła nieznasz.
 — Uczynię, Najjaśniejszy panie wszystko, co ci się podobać będzie.
 — A więc rzecz umówiona! Ale oto mój paź! dlaczego nam przeszkadzają?
 — Zapewne jaki ważny interes Najjaśniejszy panie.
 — Interes! do mnie! kiedy jestem u stołu! Dziwna rzecz kochany Chicot, że ty zawsze myślisz, iż jesteś na francuzkim dworze, wiedz mój przyjacielu, że w Nérac...
 — Co Najjaśniejszy panie?
 — Kto zjadł dobrą wieczerzę, ten spać idzie.
 — Ale ten paź!
 — Cóż ten paź, alboż to on nie może oznajmiać mi czego innego niż interesów?
 — A! rozumiem Najjaśniejszy panie i idę spać.
 Chicot wstał, to samo uczynił król i wziął przyjaciela pod rękę.
 Ten pośpiech w pozbyciu się Chicota, zwrócił na siebie jego uwagę, zwłaszcza, że już od przybycia posła hiszpańskiego, wszystko mu się podejrzanem wydawało.