Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/830

nym tuż podedrzwiami i który przebudzony powiedział:
 — A, dobry wieczór, panie Chicot, dobry wieczór.
 Chicot poznał d’Aubiaca.
 — Dobry wieczór panie d’Aubiac — odrzekł — ale usuń się, bądź łaskaw, mam ochotę przejść się nieco.
 — Ale!.. kiedy może niewiesz, panie Chicot, że zabroniono przechadzać się nocą w okolicach zamku.
 — A to dlaczego, panie d’Aubiac?
 — Bo król lęka się złodziei, a królowa galantów.
 — Tam do dyabła!
 — A sami tylko złodzieje lub galanci, zamiast spać, przechadzają się po nocy.
 — Jednak, panie d’Aubiac — z najmilszym uśmiechem powiedział Chicot — ja niejestem ani jednym ani drugim; jestem posłem bardzo strudzonym łacińską rozmową z królową i wieczerzą z królem, bo królowa doskonale umie po łacinie, a król doskonale pije; przepuść mię więc przyjacielu, bo mam wielką ochotę do przechadzki.
 — Po mieście?
 — O! nie, po ogrodzie.