Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/835

 — Widzisz jednak, że wolno, kiedy wyszedłem.
 — Jest racya, to prawda, ale...
 — Ale co?
 — Pan wrócisz i na tem będzie koniec panie Chicot.
 — A! nie.
 — Jakto nie?
 — Tędy przynajmniej bardzo zła droga do powrotu.
 — Gdybym był oficerem zamiast żołnierzem, zapytałbym pana, dlaczego tędy wyszedłeś; ale to do mnie nienależy. Powinienem baczyć abyś pan wrócił, i proszę, abyś wrócił.
 To mówiąc żołnierz prośbę swą poparł tak przekonywającym dowodem, iż wzruszył Chicota.
 W skutek tego Chicot znowu poszukał w kieszeni i wyjął z niej dziesięć pistolów.
 — Zbyt jesteś oszczędny mój przyjacielu — powiedział do żołnierza, i zapewne pojmujesz, że skoro podarłem odzież wychodząc tamtędy, to ją jeszcze gorzej podrę wracając i chyba będę chodził nago, co byłoby bardzo nieprzyzwoitą rzeczą na dworze, posiadającym tyle młodych i ładnych kobiet, zacząwszy