Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/837

łacu, bo zdaje się, że zabłądziłeś i niemożesz trafić.
 — No proszę! czy wszyscy mię tutaj znają? — szepnął Chicot. To coś dziwnego.
 Po czem dodał głośno i najswobodniej:
 — Mylisz się panie chorąży, ja nie idę do pałacu.
 — To źle czynisz, panie Chicot — poważnie odparł oficer.
 — A to dla czego?
 — Ponieważ bardzo surowy edykt zabrania mieszkańcom miasta Nérac wychodzić w nocy, chyba tylko w razie konieczności; za pozwoleniem i z latarnią.
 — Przebacz pan — powiedział Chicot — ale ten edykt mnie dotyczeć niemoże.
 — Dla czego?
 — Ponieważ nie jestem mieszkańcem miasta Nérac.
 — Prawda, ale pan czasowo bawisz tutaj...
 Mieszkańcem nienazywa się ten kto pochodzi z..., ale ten który mieszka w... A pan pewno niezaprzeczysz, że mieszkasz w Nérac, ponieważ spotykam pana na ulicach tego miasta.
 — Bardzo logicznie pan rozumujesz, ale na nieszczęście mnie pilno bardzo. Chciej więc