Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/861

naprzód odzież, potem myśliwi i ich liczba, żartuj, żartuj przyjacielu.
 — Najjaśniejszy panie...
 — Zrobię ci uwagę, że nie jesteś pobłażającym mój synu: Bearn nie jest tak wielkim jak Francya; tam, król z dwustoma myśliwemi udaje się na łowy, ja zaś jak widzisz, wyjeżdżam z dwunastoma.
 — Tak, Najjaśniejszy panie.
 — Lecz — mówił dalej Henryk — myślisz, że przesadzam, słuchaj więc; tutaj, co rzadko tam się przytrafia, szlachta dowiedziawszy się, że jadę na łowy, opuszcza domy i zamki, łączy się ze mną i piękny niekiedy składa orszak.
 — Przekonasz się, Najjaśniejszy panie, że nie będę miał szczęścia być przytomnym podobnej uroczystości — rzekł Chicot.
 — Kto to wie?... — odpowiedział Henryk z uśmiechem.
 Następnie, kiedy minęli Nérac, po pół godzinnej drodze, Henryk rzekł do Chicota.
 — Patrz, Chicot, jeżeli się nie mylę, patrz.
 — Na co?... — zapytał Chicot.
 — Patrz ku Moiras, zdaje mi się, że jezdnych spostrzegam.
 Chicot wspiął się na strzemionach.