Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/97

mienia dworu, który z czasem zostanie kardynałem; mniemałem że mu się zwierzasz, spowiadasz, że on udziela ci rozgrzeszenia, a kto wie?.... może i rady, bo nasza rodzina, śmiejąc się dodał Anna — do wszystkiego dobra, jak ci wiadomo, świadkiem tego najukochańszy nasz ojciec.
 Henryk du Bouchage ujął rękę brata i serdecznie ją uścisnął.
 — Ty jesteś dla mnie więcej niż przewodnikiem, niż ojcem, mój kochany Anno — rzekł — bo powtarzam, jesteś przyjacielem moim.
 — Skoro tak, mój przyjacielu, dla czegóż ty niegdyś wesoły, teraz coraz bardziej w smutek zapadasz; dlaczego zamiast wychodzić w dzień, zawsze tylko w nocy wychodzisz?
 — Jam nie smutny bracie — z uśmiechem odpowiedział Henryk.
 — A jakim że jesteś?
 — Zakochanym.
 — Dobrze! a twoje roztargnienie?
 — Pochodzi ztąd, że ciąglę myślę o mojej miłości.
 — I wzdychasz gdy mi to mówisz?
 — Tak jest.
 — Ty wzdychasz, ty Henryku, hrabia du Bouchage, brat Joyeusa, ty którego złośliwe języki nazywają trzecim królem Francyi. Wiesz