Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/970

 — Jakto!
 — Nie pojedziemy do Meridor.
 — Zamiast do Moridor, pojedziemy do Flandryi.
 — A! rozumiem.
 Oczy Remyego rzuciły błyskawicę, którą tyk ko z uśmiechem Dyany można było porównać.
 — A Grandchamp — dodał — co z nim zrobimy?
 — Grandchamp potrzebuje spoczynku, pozostanie w Paryżu i sprzeda dom, którego nie potrzebujemy. Powróć tylko wolność kozom, którym z potrzeby zadaliśmy cierpienia. Kto wie, może je Bóg ocali.
 — A piec, retorty, alembiki?
 — Ponieważ były, kiedyśmy dom kupowali, niech zostaną.
 — A te kwasy, sole, płyny?
 — W ogień!
 — Oddal się więc pani.
 — Ja?
 — Albo przynajmniej weź tę maskę szklaną.
 Remy podał jej maskę, którą na twarz włożyła.
 Remy, osłoniwszy twarz kawałkiem grubego sukna, poruszył miech, rozżarzył ogień, i skoro