Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1022

 — Zatrzymajcie się! Poddajcie się!
 W tej chwili, po za dębem pokazał się jakiś człowiek, potem drugi, trzeci; następnie, dało się widzieć i trzydziestu; była to lekka jazda, która jadąc stępa, przetrząsała las we wszystkich kierunkach.
 — A co, nie mówiłam ci? — szepnął Coconnas.
 La Mole wydał głuchy jęk.
 Lekka jazda znajdowała się w odległości trzydziestu kroków od przyjaciół.
 — Czego panowie od nas żądają? — zawołał głośno piemontczyk, zwracając się ku dowódzcy oddziału.
 Dowódzca rozkazał wziąć na cel dwóch spiskowych.
 Coconnas cicho szepnął do La Mola:
 — Na koń! na koń! Jeszcze czas, możemy im uciec.
 Następnie, zwracając się do oddziału, zawołał:
 — Na szatan?!... nie strzelajcie, panowie, możecie zabić dwóch przyjaciół.
 Potem znowu szepnął do La Mola:
 — Pomiędzy drzewami trudno strzelać; chybią nas, uciekajmy!
 — Niepodobieństwo — odpowiedział La