Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1053

 Karol poczuł zimny dreszcz, przebiegający po żyłach i dochodzący do samego serca.
 — Tak — rzekł — pies ten został otruty, nieprawdaż?
 — Zdaje się.
 — A jakim rodzajem trucizny?
 — Ja sądzę, że trucizną mineralną.
 — Czy możesz na pewno przekonać się, iż został otruty?
 — Bezwątpienia. Trzeba go tylko rozpłatać i obejrzeć żołądek.
 — Uczyń to. Chcę dowiedzieć się prawdy.
 — Trzeba przywołać kogo do pomocy.
 — Ja sam ci pomogę — odpowiedział Karol.
 — Ty, Najjaśniejszy panie!
 — Tak, ja. Jeśli został otruty, jakież znajdziemy oznaki?
 — Czerwone plamy i rozgałęzienia w żołądku.
 — Do dzieła! — rzekł Karol.
 René jednem uderzeniem skalpela, otworzył piersi charta i z siłą je rozsunął, gdy tymczasem Karol, klęcząc na jednym kolanie, przyświecał mu skurczoną i drżącą ręką.
 — Patrz, Najjaśniejszy panie — powie-