Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1056

 — Wydrzyj.
 René wydarł jednę ćwiartkę i zbliżył ją do świecy: papier się zapalił a po gabinecie rozszedł się mocny odór czosnku.
 — Otruty jest arszenikiem — powiedział.
 — Jesteś tego pewny?
 — Tak pewnym, jak gdybym go sam przyprawiał.
 — A jaka jest przeciw-trucizna?...
 René potrząsł głową.
 — Jakto — rzekł Karol chrapliwym głosem — więc nie znasz lekarstwa?
 — Najlepszem i najskuteczniejszem, są białka od jajek rozbite w mleku; lecz....
 — Lecz.... co?
 — Lecz trzeba je wziąć natychmiast; gdyż inaczej....
 — Co inaczej....?
 — Najjaśniejszy panie, to straszna trucizna — odpowiedział René.
 — Jednakże nie zabija natychmiast? — rzekł Karol.
 — Nie; lecz zabija na pewno, mniejsza o czas, kiedy człowiek ma umrzeć; czasami nawet bywa to umyślnem wyrachowaniem.