Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1059

 — Nic — odrzekł Karol — mam tylko pragnienie; daj mi pić.
 René nalał wody w szklankę i podał drżącą ręką Karolowi.
 Król wypił ją jednym tchem.
 — Teraz — rzekł Karol, biorąc pióro i maczając w atramencie — napisz na tej książce...
 — Co mam napisać?...
 — To, co ci podyktuję:

  „Podręcznik ten o polowaniu z sokołami, dany był przezemnie królowej-matce, Katarzynie de Médicis.

 René wziął pióro i napisał.
 — Teraz podpisz, Florentczyk podpisał.
 — Wasza królewska mość obiecałeś mi bezpieczeństwo — powiedział perfumiarz.
 — I z mej strony dotrzymam słowa.
 — Lecz ze strony królowej-matki? — spytał René.
 — O!... z tej strony — odrzekł Karol — to mnie wcale nie tyczy. Jeśli cię napadną, broń się.
 — Najjaśniejszy panie!., czy mogę opuścić Francyę, jeśli będę widział, iż życiu memu grozi niebezpieczeństwo?....