Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1073

szem... uczciwy człowiek umie dotrzymać słowa... Tylko jeśli można, tak ze względu na siebie, jak i ze względu na mnie, nie rozmawiajcie panowie o polityce.
 La Mole wyszedł ze swego pokoju i znalazł się naprzeciw Coconnasa, który chodził po środkowej sali.
 Obaj przyjaciele rzucili się w objęcia.
 Stróż udał, że ociera łzę i wyszedł; stanął on na czatach dlatego, żeby nie zdybano więźni, albo raczej jego samego.
 — A! otóż ty — zawołał Coconnas — no i cóż! Czy był u ciebie ten straszny gubernator?
 — Sądzę, że i u ciebie.
 — I zabrał ci wszystko?
 — Tak jak i tobie.
 — O! ja miałem niewiele: pierścionek od Henriety i nic więcej.
 — A pieniędzy?
 — Wszystko co miałem, oddałem temu dzielnemu stróżowi, ażeby mi ułatwił widzenie się z tobą.
 — A! a! — rzekł La Mole — zdaje się, że on dostaje z dwóch rąk.
 — Więc ty także go zapłaciłeś?
 — Dałem mu sto talarów.
 — Tem lepiej.