Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1092

 już raz chciałeś go zabić, Najjaśniejszy panie, lecz cudem uniknął twej zemsty królewskiej.
 — A to wtedy, gdy był obwiniony o jeden występek; teraz gdy już popełnił drugi...
 — Co do drugiego jest niewinny, Najjaśniejszy panie.
 — Lecz czyż nie słyszałaś, biedna Margot, co mówiła nasza dobra matka?... — powiedział Karol.
 — Jużem ci mówiła, Karolu — odpowiedziała Małgorzata, zniżając głos — mówiłam ci, że ona kłamie.
 — Może nie wiesz, że u La Mola znaleziono woskową figurkę?
 — Wiem, bracie.
 — Że figurka ta, ma serce przeszyte igłą, i że na igle znajduje się karteczka z literą M?
 — Wiem i to.
 — Że figurka ta ma na sobie królewski płaszcz i królewską koronę na głowie?
 — Wiem wszystko.
 — Cóż na to powiesz?
 — Powiem, że ta figurka w królewskim płaszczu i w królewskiej koronie na głowie, wyobraża nie mężczyznę, lecz kobietę.
 — A igła, która tkwi w sercu?
 — Jest to urok, aby zostać kochanym