Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1093

przez tę kobietę, a nie czary, żeby zabić mężczyznę.
 — A ta litera M?
 — Ona nie znaczy: Mori (śmierć), jak powiedziała królowa-matka.
 — Cóż więc znaczy?... — zapytał Karol.
 — Znaczy... znaczy imię kobiety, którą kochał La Mole.
 — Jakże się ta kobieta nazywa?
 — Nazywa się Małgorzata — powiedziała królowa Nawarry, padając na kolana przed łóżkiem króla, i ściskając w swych dłoniach jego rękę, na którą opuściła twarz zroszoną łzami.
 — Zamilcz, siostro!... — rzekł Karol, wiodąc do kola błyszczącym pod zmarszczoną brwią wzrokiem — gdyż, jak ty podsłuchiwałaś innych, tak i ciebie mogą podsłuchać.
 — O! co mię to obchodzi!... — odpowiedziała Małgorzata, podnosząc głowę — żałuję, że cały świat nie może mnie słyszeć! Objawiłabym całemu światu, jak podle jest nadużywać miłości szlachcica, aby splamić jego honor podejrzeniem o morderstwo.
 — Margot, jeśli ci powiem, że wiem tak dobrze jak i ty, co prawda a co nie.
 — Mój bracie!