Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1105

dnego człowieka i trzy kroć sto tysięcy talarów.
 — Mówisz, że on chciwy.... a jednakże on żąda tylko życia jednego człowieka i trzech kroć sto tysięcy talarów.... Ależ to za darmo!
 — Za darmo.... trzy kroć sto tysięcy talarów!... Wszystkie nasze klejnoty nie złożą podobnej summy!...
 — O! Król Nawarry zapłaci, d’Alençon zapłaci, mój brat Karol zapłaci; albo jeśli nie...
 — Mówisz doprawdy, jak szalona. Już mam trzy kroć sto tysięcy talarów.
 — Ty?
 — Tak, ja.
 — Zkądżeś ich dostoła?
 — Ba!
 — Więc to tajemnica.
 — Dla wszystkich, wyjąwszy dla ciebie.
 — O! mój Boże! — powiedziała Małgorzata, uśmiechając się wśród łez — czy je ukradłaś?
 — Zaraz osądzisz.
 — Zobaczemy.
 — Czy pamiętasz tego strasznego Nautouilleta?
 — Bogacza-lichwiarza?
 — Jak ci się podoba.