Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1124

kłamstwo! Nigdy nie czyniono uroków przeciw życiu króla.
 — Widzicie, panowie — odezwał się La Mole.
 — Milczeć!... — zawołał przewodniczący.
 Potem, obracając się do pisarza, powiedział:
 — Przeciw życiu króla. Napisałeś?
 — Ale nie, nie — rzekł Coconnas. — Zresztą, statuetka ta nie wyobraża mężczyzny lecz kobietę.
 — A cóż wam mówiłem, panowie?... — przemówił La Mole.
 — Panie de La Mole!... — rzekł przewodniczący — odpowiadaj pan, kiedy pytamy, lecz nie przeszkadzaj przy badania drugich.
 — Więc pan mówisz, że to jest kobieta?
 — Tak.
 — Dlaczegóż ma ona koronę i królewski płaszcz?
 — Kroćset dyabłów!... — powiedział Coconnas — to bardzo proste; ponieważ to była...
 La Mole wstał i położył palec na ustach.
 — Prawda — rzekł Coconnas — na co ja mam to mówić, jakby to obchodziło tych panów?