Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/1223

 — Dlaczegóż natychmiast o tem mi nie doniosłeś? — Dlatego, że nie byłem dość tego pewnym.
 — Gdy tymczasem teraz?...
 — Teraz, jestem pewny zupełnie.
 — Widziałeś go?
 — Widziałem. Schowałem się naprzeciwko u kupca win i czuwałem. Najprzód wszedł do tego samego domu co i dnia poprzedzającego; potem, ponieważ pani do Sauve długo nie było widać, nieostrożnie pokazał się w oknie pierwszego piętra. Tym razem nie pozostawało żadnej wątpliwości, tem bardziej, że w chwilę później, pani de Sauve znowu przyjechała.
 — I sądzisz, że pozostaną jak i zeszłej nocy do godziny trzeciej zrana?
 — Być może.
 — Gdzie jest ten dom?
 — Blizko Croix-des-Petits-Champs, około Saint-Honoré.
 — Dobrze — powiedziała Katarzyna. — Czy pan de Sauve nie zna twego charakteru pisma?
 — Nie.
 — Usiądź tu i pisz.