Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/127

jąc, że go dopiero teraz spostrzega. — Tak, kilkudziesięciu; niezły ubytek! O! gdyby kto do mnie przyszedł i odezwał się temi słowy: „Najjaśniejszy panie! uwolnię cię odrazu od wszystkich nieprzyjaciół, tak, że nazajutrz nikt ci ich śmierci wyrzucać nie będzie”, a! w takim razie, to co innego.
 — A więc, Najjaśniejszy panie...
 — Tavannes — przerwał król — zmordujesz Margo. — Posadź ją na miejsce. Dlatego że nosi imię mojej siostry, królowej Nawarry, nie idzie jeszcze zatem, ażeby wszyscy mieli się z nią pieścić.
 Tavannes posadził srokę na pręcie i zaczął skręcać i rozkręcać uszy charta.
 — Więc gdyby kto powiedział Waszej królewskiej mości: „Najjaśniejszy panie! jutro będziesz uwolniony od wszystkich swoich nieprzyjaciół”, to...
 — A za którego świętego orędownictwem stałby się ten wielki cud?
 — Dzisiaj mamy 24-go Sierpnia, a zatem za orędownictwem Ś-go Bartłomieja.
 — Ha! znakomity święty — mruknął król — dal się żywcem obedrzeć ze skóry.
 Książę złowieszczo się uśmiechnął.
 — I to ty, kochany braciszku — mówił da-