Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/143

 — Tak jest; mam oznaczoną schadzkę z wielkim księciem Gwizyuszem.
 Skoro tylko Coconnas powiedział, że pójdzie szukać szczęścia w Luwrze, La Huriere przestał czyścić szyszak i stanął za La Molem tak, że sam tylko Coconnas mógł go widzieć.
 Ztąd zaczął pokazywać mu różne znaki, lecz Piemontczyk zupełnie zajęty grą i rozmową, wcale ich nie postrzegał.
 — Dziwna rzecz — powiedział La Mole — prawdę pan mówiłeś, żeśmy się urodzili pod jedną gwiazdą. I ja także mam tej nocy oznaczoną schadzkę w Luwrze tylko nie z księciem Gwizyuszem, lecz z królem Nawarry.
 — A hasło znasz pan?...
 — Znam.
 — I umówiony znak?...
 — Nie.
 — A ja wiem; moje hasło jest...
 Przy tych słowach Piemontczyka, La Huriere zrobił tak wyraźny gest, że Coconnas, właśnie w chwili, kiedy podniósł głowę, aby powiedzieć swą tajemnicę, zatrzymał się jak wryty; mina gospodarza uderzyła go bardziej, aniżeli przegrana trzech talarów.
 La Mole, zauważywszy zdziwienie malujące się na twarzy swego partnera, obrócił się, lecz