Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/150

 Coconnas nadstawił ucha.
 W tej chwili słychać było jak oberżysta zamykał drzwi w pokoju i następnie w korytarzu.
 Po chwili powrócił, podał krzesła swoim gościom i sam, siadając, powiedział:
 — Wszystko zamknięte, jak się należy. Panie de Maurevel, możesz mówić:
 Jedenasta godzina biła na wieży Saint-Germain-l’Auxerrois. Maurevel liczył uderzenia młotka, głucho i ponuro rozchodzące się pośród nocy, a kiedy ostatnie rozpłynęło się w powietrzu, zapytał:
 — Panie Coconnas, czy jesteś dobrym katolikiem?...
 Coconnas, zatrwożony wszystkiemi temi przedwstępnemi ostrożnościami, odrzekł:
 — Tak sądzę.
 — I jesteś pan oddany królowi?... — mówił dalej Maurevel.
 — Duszą i ciałem. Z tem wszystkiem pan mnie obrażasz, czyniąc mi podobne zapytania.
 — O to nie będę się kłócił; udasz się pan tylko za nami.
 — Niech to pana wcale nie obchodzi. My już pana zaprowadzimy; idzie tu o pańskie szczęście, a może o samo życie.