Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/151

 — Uprzedzani pana, że o północy muszę być w Luwrze.
 — Wszyscy tam idziemy.
 — Książę Gwizyusz na mnie oczekuje.
 — I na nas także.
 — Lecz ja mam osobne hasło — mówił dalej Coconnas, rozgniewany, że musi dzielić zaszczyt znajdowania się na posłuchaniu z Maurevelem i La Hurièrem.
 — I my również.
 — Lecz ja mam jeszcze prócz tego umówiony znak.
 Maurevel uśmiechnął się, dobył z zanadrza kilkanaście krzyżów, wyciętych z białej materyi, dał jeden La Hurière’owi, drugi hrabi de Coconnas, trzeci wziął sam.
 La Hurière przypiął krzyż do kasku, a Maurevel do kapelusza.
 — A więc posłuchanie oznaczone jest dla wszystkich?... — zawołał zdumiony Coconnas.
 — Tak; to jest dla wszystkich dobrych katolików.
 — To w Luwrze jest uroczystość, uczta królewska, nieprawdaż?... — zawołał Coconnas. — I chcą ztamtąd wypędzić tych psów hugonotów? Doskonale! wyśmienicie!
 — Tak, tak, w Luwrze będzie uroczy-