Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/205

mieszkańców południa, męztwo przechodzi we wściekłość.
 Nic nie widział, nic nie słyszał; zauważył tylko, że w uszach już mu słabiej dzwoniło, że ręce, twarz, zaczęły obsychać i, opuściwszy szpadę, ujrzał przed sobą leżącego w kałuży krwi jakiegoś człowieka, i palące się na około domy.
 Zawieszenie broni niedługo trwało, gdyż w chwili, kiedy Coconnas chciał przystąpić do leżącego człowieka, w którym poznał La Hurièra, drzwi domu, które oparły się jego sile, otworzyły się, i stary Mercandon z synem i dwoma krewnymi, rzucił się na piemontczyka, jeszcze odpoczywającego.
 — Otóż on! on!... — krzyknęli wszyscy jednogłośnie.
 Coconnas stał na środku ulicy:
 Obawiając się, ażeby go nie otoczyło czterech ludzi razem napadających, ze zręcznością i silą dzikiej kozy, na które często polował w górach, rzucił się w tył i znalazł się pod ścianą pałacu Gwizyusza.
 Będąc już spokojnym, stanął w obronnej postawie i przybrał ton pogardliwy.
 — Aha! ojcze Mercandon — rzekł — nie poznajesz mnie?