Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/207

 — Strzeż się, odważny katoliku, strzeż się! — zawołała dama.
 Coconnas podniósł się, lecz drugi krewny zdążył go już drasnąć sztyletem w ramię.
 Dama przeraźliwie krzyknęła.
 Coconnas podziękował jej ukłonem i natarł na drugiego krewnego.
 Przy drugiem podskoczeniu, młodzieniec poślizgnął się na krwi.
 Coconnas z bystrością tygrysa rzucił się nań i przebił mu pierś na wskroś szpadą.
 — Doskonale! doskonale! — wołała dama z pałacu Gwizyusza. — Doskonale! przyślę panu pomoc.
 — Nie warto trudzić się — odpowiedział Coconnas. — Patrz pani lepiej do końca, jeżeli to ją zajmuje, a ujrzysz, jak hrabia Annibal de Coconnas rozprawia się z hugonotami.
 W tejże chwili, syn starego Mercandona strzelił z pistoletu.
 Coconnas upadł na jedno kolano.
 Dama krzyknęła, lecz Coconnas wstał; przykląkł on tylko dlatego, aby uniknąć kuli, która uderzyła w mur, o dwie stóp od patrzącej pięknej damy.
 Prawie w tymże samym czasie z okna mieszkania Mercandona dały się słyszeć straszne na-