Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/284

 — A! biedna przyjaciółko! I czy to konieczne?
 — Tak.
 — Kroćset dyabłów! jak mówi pewien mój znajomy, to nieprzyjemnie.
 — Masz znajomego, który mówi: kroćset dyabłów?.. śmiejąc się, zapytała Małgorzata.
 — Tak.
 — Któż to taki?
 — Ciągle mnie wypytujesz, zamiast sama mówić. Dokończ, a ja wtedy zacznę.
 — Otóż w kilku słowach powiem ci, o co rzecz chodzi: król Nawarry jest zakochany i mnie nie chce. Ja się nie kocham, lecz także nie chcę. Tymczasem powinniśmy oboje zmienić nasze myśli jeszcze przed jutrem, choćby tylko aby udawać...
 — A. więc, zmień je, a możesz być pewną, że i on swe zmieni.
 — Lecz właśnie to jest niepodobieństwem; gdyż mniej niż kiedykolwiek jestem usposobioną do zmiany naszych zobopólnych stosunków.
 — Lecz co do twego męża?
 — Henrieto, już powątpiewam, waham się.
 — Dlaczegóż?
 — Ze względu na religię, Czy ty znajdu-