Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/290

moc!” Nasi żołnierze wypadli, porwali go i wnieśli do pokoju, o który prosisz dla swego protegowanego.
 — A! rozumiem tę historyę tem lepiej kochana Henrieto, że ona prawie podobna do mojej.
 — Z tą jednak różnicą, moja królowo, że służąc memu królowi i będąc ze mną jednej religii, nie potrzebuję wcale odsyłać od siebie pana Annibala de Coconnas.
 — Nazywa się Annibal de Coconnas?... — zapytała, Małgorzata parsknąwszy od śmiechu.
 — Straszne nazwisko, nieprawdaż?... — odrzekła Henrieta.
 — Lecz ten, który je nosi, godzien jest niego. Co za rycerz, kroćset dyabłów! a ile on przelał krwi. Włóż, królowo, maskę, już przybyłyśmy.
 — Po cóż mam kłaść maskę?
 — Dlatego, że chcę ci pokazać mojego bohatera.
 — Czy piękny?
 — Wydawał mi się prześlicznym podczas bitwy. Wprawdzie, było, to w nocy przy blasku pochodni. Dzisiaj rano przy dziennem świetle, przyznam, że cokolwiek zbrzydł. Jednak sądzę, że będziesz z niego zadowoloną?
 — A więc mego protegowanego nie będzie