Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/347

 Henryk, ostrzegany z obydwóch stron, podwoił czujność, względem królowej-matki, tembardziej, że czoło Katarzyny zaczęło się wyjaśniać.
 Pewnego nawet dnia, Henryk spostrzegł na jej ustach uśmiech, bardzo dlań życzliwy.
 Tego właśnie dnia, zaledwie zgodził się zjeść kilka jajek, które sam kazał ugotować, i napić się wody, którą w obecności jego zaczerpnięto z Sekwany.
 Morderstwa jeszcze trwały, chociaż już nie były dokonywane z tak wielką jak przed tem zażartością.
 Tak wielką liczbę wymordowano hugonotów, że już ich mało co pozostało.
 Większa część była wymordowaną; wielu uciekło, niewielu się ukryło.
 Czasami, w tym lub owym cyrkule miasta wszczynał się zgiełk.
 Zgiełk ten był zwiastunem, że lud wynalazł hugonotę.
 Wtedy, odbywano egzekucyę, w obec większego lub mniejszego zgromadzenia, pospólstwa, zależnie od tego, gdzie nieszczęśliwy został schwytany, czy w zaułku, czy też w takiem miejscu, iż mógł uciekać.
 W ostatnim przypadku była to uroczystość dla całej dzielnicy, gdyż katolicy, zamiast już na-