Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/351

 — A! to ty René — powiedziała Katarzyna. — Oczekiwałam cię z niecierpliwością.
 René ukłonił się.
 — Czy odebrałeś wczoraj karteczkę, którą do ciebie pisałam?
 — Miałem ten zaszczyt.
 — I cóż? czy sprawdziłeś horoskop, ułożony przez Ruggieri, co we wszystkich punktach, zgadza się zupełnie z przepowiednią Nostradamusa, zapewniającego, że moi trzej synowie panować będą?... Od kilku dni, stan rzeczy bardzo się zmienił, René, i pomyślałam sobie: może być, że i los stanie się nam bardziej przyjaznym.
 — Ranił — powiedział Rene, potrząsając głową — Wasza królewska mość wiesz dobrze, że wypadki nic rządzą losem, przeciwnie, los rządzi wypadkami.
 — Pomimo to, wszak powtórzyłeś działanie, nieprawdaż?
 — Tak, pani — odpowiedział René — być ci posłusznym, jest moim pierwszym obowiązkiem.
 — I jakiż otrzymałeś wypadek.
 — Ten sam, co i wprzódy, pani.
 — Jak to! czarne jagnię znowu wydało trzy okrzyki.
 — Znowu, pani.