Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/354

jeden zuchwały krok, dał jej powód do zerwania rozmowy, prowadzonej w przedmiocie horoskopu, opryskliwie zapytała perfumiarza:
 — Czy już przybyły pachnidła z Włoch?
 — Już, pani.
 — Przyślesz mi całą, szkatułkę.
 — Których?
 — Ostatnich; tych...
 Katarzyna ucięła.
 — Czy tych, które szczególniej lubiła królowa Nawarry?... — zapytał Rene.
 — Tych, właśnie.
 — Nie potrzebuję już ich wcale przygotowywać, nieprawdaż pani? gdyż Wasza królewska mość jesteś teraz tak biegłą, jak i ja.
 — Czy tak sądzisz?... — odpowiedziała Katarzyna.
 — Idzie mi głównie o to, żeby się pachnidła udały.
 — Czy Wasza królewska mość nie masz mi nic więcej do powiedzenia?... — zapytał René.
 — Nie, nie — powiedziała Katarzyna, zatopiona w myślach — nie, nie wierzę w to. Gdyby zaszło coś nowego w ofiarach, donieś mi o tem. Porzućmy już jagnięta a przejdźmy do kur.
 — Pani! obawiam się, ażebyśmy zmieniając