Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/393

 — Jakim sposobem dostanie się do pana hrabiego?
 — Już o tem pomyślałem. Niech powie, że jest od perfumiarza René.
 — Od Florentczyka, który mieszka na moście Ś-go Michała?
 — Tak jest. René dniem i nocą, o każdej godzinie ma wolny wstęp do Luwru.
 Nieznajomy się uśmiechnął.
 — W rzeczy samej — odpowiedział — królowa-matka winna mu wiele. A więc przyślę lekarstwo w imieniu perfumiarza René. Przecież choć raz mogę przyjąć jego nazwisko; on bardzo często wypełniał za mnie obowiązki, nie mając do tego żadnego prawa.
 — A zatem — powiedział La Mole — mogę się na pana zdać.
 — Możesz pan być pewnym.
 — A co do zapłaty...
 — O! o tem pogadamy z hrabią de Coconnas, skoro wyzdrowieje.
 — Bądź pan spokojny; sądzę, że jest w stanie szczodrze pana wynagrodzić.
 — I ja tak sądzę. Lecz — dodał z jakimś dziwnym uśmiechem — zwykle ludzie, mający ze mną do czynienia, nie bardzo mi są wdzię-